انواع رزولوشن در دوربین های مدار بسته

دوربین (camera)

در دوربین های مداربسته ی آنالوگ، رزولوشن با TV Line اندازه گیری می شود. در اکثر دوربین های آنالوگ جدید، TVL بین 420 تا 700 متغیر است. اگر چه 420TVL پایین ترین محسوب می شود، سیستم های امنیت تصویری وجود دارد که لازم است فقط یک فاصله ی کوتاه پوشش داده شود و در اینگونه موارد دوربین های 420TVL خوب کار می کنند.

دوربین های 600TVL به بالا، تصاویر دقیق تر و کنتراست بالایی دارند. اگر نیاز به تصویر صاف و دقیق دارید، دوربین های بالای 600TVL را انتخاب کنید هر چند فاکتور های مهم دیگری مانند میزان لوکس، WDR و … در تصویر دریافتی از دوربین تاثیر گذار هستند.

وقتی دوربین ها تصاویر را دریافت می کنند، آن را از طریق کابل به DVR می فرستند. در DVR، تصاویر از حالت آنالوگ به حالت دیجیتال تبدیل می شوند تا هم روی هارد ذخیره شوند و هم از طریق مانیتور نمایش داده شوند. این مهمترین بخش زنجیره ی دریافت و ذخیره ی تصاویر در دوربین های مدار بسته است.

بهترین دوربین ها با بالاترین کیفیت هم در صورتی که از یک DVR با توانایی تبدیل پایین استفاده شود نمی تواند تصویر خوبی به شما بدهد. DVR ها دو مدل رزولوشن پرکاربرد دارند : D1 , Cif

Cif سایز 320*240 پیکسل به شما می دهد و D1 سایز 720*480 و همانطور که مشخص است، D1 چهار برابر بزرگتر از Cif است پس تصویر کمتر فشرده می شود و در نتیجه جزئیات بیشتری را نشان می دهد.

برای انتخاب DVR، رزولوشن ضبط تصاویر را در نظر داشته باشید. بعضی از DVR ها هر دو گزینه را دارند ولی معمولا تعداد فریم بر ثانیه را پایین می آورد تا تصاویر پر کیفیت تری ارائه دهد.

دوربین های آی پی (IP) قابلیت این را دارند که تصاویر با رزولوشن خیلی خیلی بالاتر داشته باشند. اولین چیزی که باید در مورد دوربین های آی پی بدانید این است که تصاویر را به صورت دیجیتال دریافت می کند به همین خاطر نیازی به تبدیل یا فشرده سازی وجود ندارد. دومین مسئله این است که دوربین های آی پی تصاویر را از طریق کابل های Ca45 یا Ca46 منتقل می کند که قابلیت گذردهی خیلی بیشتری دارند.

دوربین های 1.3 مگاپیکسل معمولا کوچکترین رزولوشن دوربین های آی پی است( البته رزولوشن های پایین تر هم وجود دارد) که خیلی خیلی بزرگتر و با کیفیت تر از هر دوربین آنالوگ دیگری است.

با این وجود اگر حتی تصاویر 1280*1024 پیکسل هم برایتان کوچک است می توانید از دوربین های 3 مگا پیکسل که رزولوشن 2048*1536 پیکسل دارند استفاده کنید یا حتی اگر این هم کم است می توانید دوربین های 5 مگا پیکسل (1944*2592) استفاده کنید.

خلاصه اینکه با دوربین های آنالوگ و استفاده از DVR شما نهایت تصاویر D1, 4Cif, 2Cif ,Cif خواهید داشت که ممکن است بتوانند نیازهای شما را برآورده کنند. ولی اگر نیاز به رزولوشن بالاتری دارید باید دوربین های آی پی را در نظر بگیرید و از آنها استفاده کنید.

منبع : http://www.elmcctv.ir

آوریل 1, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

تکنولوژی EFFIO-A و EFFIO-V

دوربین (camera)

تکنولوژی EFFIO-V و EFFIO-A چیست؟

تکنولوژی EFFIO-V و EFFIO-A که توسط شرکت سونی به بازار عرضه شده اند با قابلیت و عملکردهای بسیار توسعه یافته به عنوان نسل سوم سری EFFIO در نظر گرفته می شود.

این دو محصول جدید میتوانند با سنسور تصویر 960H ترکیب شده تا بتوانند کیفیت تصویری بالاتر از 700 تی وی لاین را ایجاد نماید. همچنین این آی سی ها بهبود یافتند تا قابلیت هایی از قبیل کاهش نویز سه بعدی (3D-NR)و قرار گرفتن در معرض مادون قرمز و طیف گسترده ای پویا (WDR) و یا مه زدا DEFOG)) و نمایش تصاویر در شرایط مختلف مانند نور کم ، نور مادون قرمز و نور زیاد که کاملا توسعه یافته در عملکرد خود داشته باشند. علاوه بر این این آی سی ها برای اولین بار قابلیت تشخیص اتوماتیک به صورت صنعتی و انتخاب صحنه را دارا هستند.

EFFIO-V و EFFIO-A ، اصلاح شده تا پردازشگر سیگنال را با وضوح بالا انجام دهد و رزولوشن بالای 700تی وی لاین را ایجاد کند که این رزولوشن بالاتر از رزولوشن سری های EFFIOموجود 650 تی وی لاین است .

قابلیت کاهش نویز سه بعدی

این تکنولوژی تاری موضوعات در حال حرکت ، روشنی و سیگنال به نویز تصاویری که حتی در محیط های کم نور هستند را کاهش می دهد. همچنین به طور موثر از شرایط زمانی که انعکاس نور مادون قرمز بیش از حد شده باشد و یا جزئیات نفر پنهان شده باشد و یا زمانی که در اطراف لبه ای بیرونی تصاویر و یا گوشه های تاریک شده (سایه) باشد جلوگیری می کند.
بنابراین قابلیت این تکنولوژی بهبود بخشیدن تصاویر در محیط های کم نور می باشد.

این محصولات عملکرد مناسب در هر شرایطی برای تنظیم تصاویر را دارا هستند . بعضی از نصب ها زمان زیادی برای تنظیم چند دوربین با ویژگی های مختلف برای کیفیت بهتر را از ما می گیرند . اما EFFIO-V و EFFIO-A قابلیت تشخیص اتوماتیک صحنه را دارند و فقط نیاز به یک عملکرد برای 40الگو در صحنه های تصاویر را برای تصویری ایده آل مثل محدوده دینامیکی ، درجه حرارت ، رنگ را دارد. قابلیت انتخاب صحنه از پیش تنظیم شده برای صحنه های عمومی از جمله دوربین های محیط داخل و محیط خارج نصب شده یا نظارت ترافیکی و یا نور پس زمینه تنظیمات اتوماتیک آنها بر پایه تنظیمات برای کیفیت تصویر ایده آل می باشد .

این قابلیت تنظیمات اتوماتیک برای آسان تر شدن نصب و راه اندازی تصاویر با کیفیت است .

استفاده از EFFIO-V و EFFIO-A

سایر ccd ها

منبع


Item		Effio-V	Effio-A
Supported CCDs		760 H, 960 H WDR/normal CCD	760 H, 960 H normal CCD
Functions	Resolution	Horizontal over 700 TV lines	←
	WDR	✔	—
	ATR-EX2	✔	←
	Noise reduction	2D-NR, 3D-NR	←
	Day & Night	✔	←
	Polygon privacy mask	Up to 20 masks	←
	E-zoom	✔	←
	Slow shutter	✔	←
	Digital image stabilizer	✔	←
	BLC/HLC	✔	←
	Automatic scene detection function	✔	←
	Scene selection function	✔	←
	AF detector	✔	←
	Motion detection	✔	←
	White pixel detection compensation	Static and dynamic	←
	OSD	Flexible 8 languages	←
	Lens shading compensation	✔	←
	Defog	✔	←
	Automatic mechanical iris adjustment	✔	←
	External synchronization	LL, VSL	←
	RS-485	✔	←
	Coaxial communication	✔ (Coaxitron by Pelco)	←
Outputs	Analog outputs	Y/C separate, composite	←
Outputs	Digital outputs	ITU-R BT.656 compliant (27 MHz / 36 MHz)	←
Package		97-pin LFBGA	←

مارس 28, 2020/0 دیدگاه /توسط admin

ویژگی های قابل تخصیص در CCD

دوربین (camera)

OSD (on screen Display) Menu Setup

دوربین ها با ویژگی های متفاوت در پروژه های مختلف در محیط های متنوع شرایط نوری گوناگونی دارند. همچنین فاکتورهای دیگری هم وجود دارد که ممکن است تصویر تولید شده توسط دوربین کیفیت مورد انتظار را به ما ندهد. برای رسیدن به بهترین کیفیت تصویر، کاربران می توانند تنظیمات و ویژگی های تصویر دوربین را بر اساس محیط نصب با کمک منوی OSD انجام دهند.

DWDR

تصاویر ویدئویی واضح تر و با جزئیات بیشتر. DWDR نقاط سایه ای سیاهی که در تصویر بوجود می آید را از بین می برد این قابلیت در محیط هایی که هم نقاط تیره و هم نقاط روشن دارد بسیار کاربردی است .

SMART IR

این ویژگی از بین برنده ی نوردهی بالای چراغ های IR روی دوربین ها در شرایطی است که ممکن است فاصله ی دوربین تا جسم خیلی زیاد نباشد.

(DNR(Digital Noise Redctron

کاهش نویز تصویر در محیط های با نور پایین (تصویر تهیه شده در شب).
دوربین های با امکان DNR در مقایسه با دوربین هایی که امکان DNR ندارند نویز کمتری ایجاد می کنند.

HLC Highlight Compensation

ویژگی مفیدی که به کاربران اجازه می دهد پلاک ماشین هایی که در حال عبور هستند را حتی با وجود چراغ های جلوی قدرتمند به خوبی تشخیص دهند.

مارس 1, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

راهنمای شبکه در DVR یا انتقال تصویر دوربین

دوربین (camera)

مقدمه

فعال کردن شبکه در DVR به شما این امکان را می دهد تا از طریق یک PC از راه دور برای مشاهده آنلاین یا ذخیره فیلم های موجود اقدام نمایید. DVR ها توانایی وصل شدن به شبکه داخلی و گاهی در بعضی مدل ها توانایی وصل شدن به شبکه جهانی اینترنت را دارند.
اجرای تنظیمات و اتصال به DVR می تواند از طریق سیتم عامل های مختلف صورت بپذیرد ولی تصاویر استفاده شده در این آموزش از روی یک کامپیوتر با سیستم عامل ویندوز ایکس پی تهیه شده است.

مراحل اتصال به DVR

1. آدرس آی پی (IP)، زیر شبکه(subnet mask) و دروازه پیش فرض(default gateway) کامپیوتر خود را پیدا کنید و در جدول شماره 1 یادداشت نمایید

الف ) صفحه command prompt را باز میکنید

شکل شماره 1

ب ) در صفحه cmd باز شده، دستور ipconfig را تایپ کرده و اطلاعات داده شده را در جدول 1 یادداشت نمایید.

شکل شماره 2

شکل شماره 3-جدول شماره 1

توجه داشته باشید که اطلاعات آدرس شبکه ای کامپیوتر شما ممکن است با آنچه در تصویر آمده است متفاوت باشد. همچنین در نظر داشته باشید که آدرس IP در ویندوز های Vista و 7 با عنوان IPV4 نمایش داده می شوند.

2. آدرس آی پی دستگاه DVR خود را با استفاده از راهنمای موجود در جعبه تغییر دهید.
الف ) اتصالاتDVR را برقرار کنید. (بجز اتصال کابل شبکه)
ب ) DVR را روشن کرده و از طریق setup و گزینه Network وارد تنظیمات شبکه شوید.
ج ) امکان استفاده از DHCP را روی DVR غیر فعال کنید.
د ) یک آدرس آی پی برای دستگاه DVR خود در نظر بگیرید.
A ) دقیقا آدرس آی پی کامپیوتر خود را بجز قسمت آخر یادداشت کنید. مثلا 192.168.1.
B ) برای قسمت آخر یک عدد بین 1 تا 255 انتخاب کنید. توجه کنید که این عدد باید با عدد آخر آدرس آی پی کامپیوتر شما متفاوت باشد.
C ) در صفحه cmd با استفاده از دستور ping تست کنید که آیا این آی پی در شبکه موجود می باشد یا خیر
Ping 192.168.1.عدد انتخاب شده

شکل شماره 4

اگر با استفاده از دستور ping پاسخ دریافتی شبیه آنچه در شکل 5 می بینید بود، یعنی آن آدرس آی پی قبلا به یک کامپیوتر دیگر در شبکه اختصاص یافته است.
اگر بعد از استفاده از دستور ping پاسخی شبیه آنچه در شکل 6 آمده است دیدید یعنی می توانید از آن آدرس برای DVR خود استفاده نمایید.

شکل شماره 5

ه ) در قسمت آی پی DVR، آدرس آی پی انتخاب شده را وارد نمایید. آدرس زیر شبکه را باید دقیقا همانند آدرس زیر شبکه کامپیوتر خود انتخاب کنید.
و) بر اساس جدول موجود در دفترچه DVR و یا اطلاعات موجود روی صفحه تنظیمات شبکه DVR پورت های مربوط به DVR را مشخص نمایید.
ز ) تنظیمات را ذخیره کرده و از منوی شبکه خارج شوید.
ح) DVR را ریستارت نمایید تا تنظیمات اعمال شود.
ط ) کابل شبکه DVR را وصل نموده و روی دستگاه کامپیوتر خود صفحه cmd را باز کنید.
ی ) با استفاده از دستور ping چک کنید که آیا ارتباط با DVR برقرار است یا خیر. بایستی جواب دستور ping شبیه آنچه در شکل 7 دیده می شود، باشد.

شکل شماره 6

ک ) درصورتیکه ارتباط برقرار است می توانید با وارد کردن آی پی در برنامه مورد نظر روی دستگاه کامپیوتر یا دستگاه موبایل خود و دادن پورت مشخص شده در قسمت “و” ارتباط تصویری با DVR را برقرار نمایید.
ل ) درصورتیکه می خواهید از مرورگر های اینترنتی جهت اتصال و مانیتورینگ DVR استفاده نمایید کافیست مرورگر مورد نظر (IE, firefox, chrome) را باز کرده و در قسمت address bar، آی پی DVR را وارد کرده و در انتها با یک “:” پورت را به آن معرفی نمایید.
برای مثال اگر آی پی DVR شما 192.168.1.100 است و پورت تعریف شده 92 می باشد. آدرس 192.168.1.100:92 را در مرورگر وارد نمایید.

شکل شماره 7

انتقال تصاویر روی اینترنت

بعضی از DVR ها امکان انتقال تصاویر بر روی اینترنت از طریق مرورگر یا دستگاه های موبایل را دارا می باشند.
برای این منظور نیاز به یک ارتباط پرسرعت اینترنت در محل قرارگیری دستگاه DVR و یک ارتباط پرسرعت اینترنت دیگر در محلی که قرار است مانیتورینگ انجام پذیرد، وجود دارد.
برای استفاده از ویژگی انتقال تصویر بایستی port forwarding روی روتر اینترنت محل قرارگیری دستگاه DVR انجام شود.
1. با کمک اطلاعات موجود در دفترچه راهنمای روتر (مودم ADSL) خود و یا استفاده از اطلاعات وب سایت، http://portforwarding.comروتر خود را برای انجام port forwarding تنظیم نمایید.

دقت نمایید که در پروسه port forwarding شما یک پورت داخلی دارید که همان پورت مشخص شده در دستگاه DVR است و یک پورت خارجی دارید که با راهنمایی شرکت سرویس دهنده اینترنت می توانید از پورت های خالی قابل استفاده اطلاع حاصل نمایید.
همچنین لازم است تا آی پی دستگاه DVR را به عنوان آدرس دستگاهی که port forwarding روی آن انجام می شود، وارد نمایید.

2. بعد از انجام پروسه port forwarding کافیست با مراجعه به سایت www.yougetsignal.com و استفاده از ابزار port forwarding tester بررسی نمایید که آیا پروسه با موفقیت انجام شده است یا خیر.
3. با استفاده از ابزار what is my IP در وب سایت www.yougetsignal.com یا با بازکردن سایت www.whatismyip.com روی یکی از کامپیوتر های موجود در شبکه ای که دستگاه DVR هم در آن قرار دارد، شبکه خود را بدست آورید.
4. روی کامپیوتر یا دستگاه موبایل محلی که می خواهید مانیتوریگ انجام شود کافیست همانند اینکه کامپیوتر یا موبایل در همان شبکه DVR قرار دارد، عمل نمایید تنها با این تفاوت که بجای آدرس آی پی محلی که قبلا وارد کرده اید (قسمت “ل”) آدرس آی پی ای را که از سایت www.whatismyip.com بدست آورده اید وارد می کنید و بجای پورت داخلی، پورت خارجی ای که از شرکت سرویس دهنده اینترنت دریافت کرده اید وارد می نمایید.
لازم به ذکر است مرورگرهای اینترنتی بطور پیش فرض از پورت 80 استفاده می کنند که گاهی این پورت در شبکه داخلی یا شبکه اینترنت قبلا توسط نرم افزار دیگری مورد استفاده قرار گرفته یا شرکت سرویس دهنده اینترنت جهت امنیت بیشتر این پورت را بسته است.

منبع

فوریه 27, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

بررسی دوربین های آنالوگ

دوربین (camera)

دوربین های عکاسی آنالوگ

دوربین آنالوگ دستگاهی برای ثبت عکس بر روی فیلم عکاسی (سطح حساس به نور) می‌باشد و تصویر گرفته شده بر روی فیلم بعد از ظهور بصورت نگاتیو یا منفی (ریورسال) قابل رویت است. دوربین عکاسی آنالوگ بصورت‌های:

کاملاً مکانیکی،
نیمه خودکار،
کاملاً خودکار (ناوبری الکترونیکی)،

طراحی و ساخته شده است.

اولین دوربین ۳۵ میلیمتری با قابلیت تعویض نمایاب و لنز(system camera)، نیکون اِف

تاریخچه

اتاق تاریک، اولین قدم بزرگ در راه پیدایش عکاسی بود که توسط نقاشان ایتالیا یی در طی قرن شانزدهم میلادی برداشته شد. برای بدست آوردن حداکثر وضوح، تنظیم فاصله روزنه از دیواری که تصویر روی آن بازتابیده می‌شد، از مشکلات اصلی در این سیستم بشمار می‌رفت. رفع این مشکل، باعث ورود عدسی به دنیای عکس و تصویر گردید.

انواع دوربین های آنالوگ

دوربین سوراخ سوزنی (Pin Hole)،
دوربین تک‌لنزی غیربازتابی (rangefinder camera)،
دوربین تک‌لنزی بازتابی (Single Lens Reflex)،
دوربین دولنزی بازتابی (Twin-lens reflex)،
دوربین قطع بزرگ (View Camera).

سیستم ضبط تصویر

در یک دوربین آنالوگ، فیلم حساس به نور، تصویر را ذخیره می‌سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می‌شود.

نگارخانه


دوربین سوراخ سوزنی	کداک رتینا ۱۹۵۷	آساهی فلکس ۱۹۵۵	رولی فلکس	دوربین دولنزی بازتابی (Voigtländer Brillant).	اولین دوربین تک لنزی بازتابی، کانتکس اس، تولید سال ۱۹۴۹	نیکون اِف ۱۹۵۹، اولین دوربین ۳۵ میلیمتری با قابلیت تعویض نمایاب و لنز	دوربین 5*7 اینچ تویو.

منبع

دوربین آنالوگ به دوربینی گفته میشود که با دست و یا دستگاه های مکانیکی خود دوربین تنظیم میشود و دارای فیلم است. ساختار دوربین های آنالوگ بر این اساس است که؛ نور از داخل لنز گذشته و پس از برخورد با یک آینه، به سوی چشم ناظر هدایت می شود. وقتی عکاس کادر مناسب و دیگر پارامترها را تنظیم کرد، دکمه شاتر را می فشارد و با این کار بخش هایی که مانع رسیدن نور به صفحه حساس می شده اند، از میان برداشته می شوند. طبیعتاً با بالا رفتن آینه، عکاس قادر به مشاهده آن چه دوربین به سوی آن نشانه رفته است، نیست. با توجه به فاصله کانونی لنز، تصویر مطلوب در نقطه ای خاص و وارونه تصویر اصلی تشکیل می شود. دوربین و فوکوسر آن نیز سبب می شوند این تصویر درست روی محل مورد نظر عکاس؛ یعنی، صفحه حساس(که در دوریبن های آنالوگ، فیلم است) تشکیل شود.

اجزای مختلف یک دوربین آنالوگ

1) لنز دوربین
2)نگه دارنده ی لنز
3)دیافراگم
4)چرخاننده ی فیلم
5)فیلم عکاسی
6)محل اتصال بند دوربین
7)شاتر
8)دکمه ی کنترل سرعت عکسبرداری
9)صفحه ی مشخصات عکس و شارژ دوربین(در دوربین هایی که باتری دارند)
10)ویزور
11)محل اتصال فلش خارجی
12)حلقه ی فوکوس

مراحل گرفته شدن یک عکس

هنگامی که فیلم داخل دوربین قرار میگیرد معمولا 2-3 تا فریم به علت در معرض نور قرار گرفتن میسوزند بنابراین بهتر است فیلم ها رو 2-3 تا جلو بزنیم. جلو زدن فیلم به این صورت است که یک دسته ی مکانیکی که در بالای دوربین قرار دارد را با چرخاندن آن تا انتها، میله ی چرخاننده ی فیلم می چرخد و فیلم یک فریم کامل جلو میرود! معمولا برای اولین استفاده از فیلم باید 2-3 بار این حرکت رو تکرار کرد.
دقت کنید وقتی یک فریم رو کامل جلو میبرید تا اینکه یک بار شاتر فشرده نشود (در واقع عکسی گرفته نشود) نمیتوان دسته ی چرخاننده ی فیلم را حرکت داد. از روش معکوس این حرکت (چرخاندن فیلم در خلاف جهت) هم میتوان برای تکنیک هایی مانند مولتی اکسپوز استفاده کرد.و هم با فشردن دکمه ی آزاد کننده ی فیلم، برای جمع کردن کامل فیلم برای ظهور عکس. (جزئیات در برخی دوربین ها کمی متفاوت است) بعد از اینکه یک فریم آماده ی عکس گرفتن شد و پس از انتخاب کادر مناسب و تنظیم دیافراگم مناسب با توجه به حساسیت فیلم مورد استفاده قرار گرفته و فوکوس صحیح دکمه ی شاتر را فشار میدهیم.

آینه بالا می رود و پرده ی شاتر هم بالا میرود. (در دوربین های آنالوگ برخی پرده ها یک تکه هستند و برخی 3 تکه که پرده های 3 تکه طبیعتا خیلی بهتر هستند) نور وارد شده به لنز در برخورد به نگاتیو به مواد شیمیایی ای که روی فیلم پوشونده شده برخورد میکند این نور در واقع انرژی فعال سازی یک واکنش شیمیایی است. این مواد شیمیایی با توجه به شدت و رنگ نور (طول موج) واکنش شیمیایی انجام می دهند که بعدا در ظهور عکس، ظاهر کننده این مواد شیمیایی که واکنش های مختلف دادند رو از هم تفکیک کرده و هر فراورده روی صفحه ی فیلم رو به صورت رنگ های نگاتیو (منفی نور های عکس) در می آورد.

یکی از مزیت های دوربین آنالوگ نشان دادن خیلی خوب و واقعی رنگ است. اما اگر به یک نقطه نور زیاد برسد (در واقع اور اکسپوز بشود) آن قسمت کاملا سفید خواهد شد.سپس فیلم ظاهر شده اسکن و اینورت می شود و عکس قابلیت چاپ پیدا می کند. حساسیت فیلم های مورد استفاده قرار گرفته به مواد شیمیایی موجود در اون وابسته است.
فیلم های سیاه سفید از حساسیت 100 تا 3200 یا حتی 6400 برخوردارند اما فیلم های رنگی معمولا دارای حساسیت های 100 و 200 و 400 هستند. هرچه حساسیت بیشتر باشد ذرات شیمیایی روی صفحه فیلم بزرگتر هستندکه این باعث پایین آمدن کیفیت عکس خواهد شد ولی فقط در چاپ به ابعاد خیلی بزرگ این افت کیفیت احساس میشود.

مزایای عکاسی آنالوگ

۱- مصرف باطری به مراتب کمتر نسبت به عکاسی دیجیتال و عدم احتمال ایجاد مشکل در کار عکاسی های طولانی مدت به علت تمام شدن باطری
۲- عدم وجود نویز در نوردهی های طولانی مدت
۳- عدم وابستگی کیفیت عکس به نوع دوربین.البته به لنز بستگی دارد ولی به بدنه دوربین خیلی وابسته نیست و کیفیت عکس به نوع فیلم مورد استفاده بستگی دارد.
۴- بیشتر بودن دامنه دینامیکی فیلم نسبت به سنسور دیجیتال
۵- ارزان تر بودن دوربین های فیلمی
۶- امکان استفاده از فیلم های مختلف در یک دوربین ( مثل حساس به مادن قرمز و … )
۷- دوربین های فیلمی نسبت به دیجیتال ها در برابر آسیب ها حساسیت کمتری دارند.ضربه٬ گرد و غبار٬ رطوبت و …
۸- امکان خرابی کمتری دارند و در شرایط بحرانی قابل اطمینان تر هستند.

مزایای دوربین های عکاسی دیجیتالی:

1- مرور فوری عکس ، بدون این که عکاس منتظر شود که عکس ظاهر شود. اگر مشکلی در عکس باشد ، عکاس میتواند مشکل را فورا تصحیح کند و عکس دیگری بگیرد.

2- فقط عکس های خوب چاپ میشود، در نتیجه کاربر میتواند تعداد زیادی عکس با اختلافات جزئی و تنظیمات مختلف از یک صحنه بگیرد و بعد بهترین ان را انتخاب و چاپ کند.

3- اگر شخص رایانه داشته باشد ، ذخیره دائم عکسها ارزانتر از فیلم از کار در می اید.

4- عکس ها را میتوان از یک جایی به جای دیگر کپی کرد بدون اینکه کیفیت ان کاهش یابد.

5- هر کس میتواند با داشتن رایانه و یک پرینتر معمولی ، عکس های خودش را چاپ کند. تازه با استفاده از پرینت های مخصوص دوربین ها ، به رایانه هم نیازی نیست و دوربین را میتوان مستقیما به پرینتر وصل کرد.

6- دوربین های دیجیتال میتوانند کوچکتر از دوربین های انالوگ با همان کیفیت عکس ، ساخته شوند.

7- قابلیت استفاده کردن داده هایی مثل زمان و تاریخ عکاسی، مدل دوربین، سرعت شاتر، سرعت فیلم و دیگر موارد به فایل عکس مورد نظر، در حالی که این قابلیت در فیلم های عکاسی فقط به چاپ تاریخ روی عکس ها محدود میشود.

8- در دوربین های دیجیتال از خیلی افکت های تصویری میتوان استفاده کرد که در دوربین های فیلمی امکان ندارد.

9- قابلیت گرفتن صدها عکس بدون این که نیازی به تغییر چیزی باشد. در حالی که در دوربین های فیلمی بعد از 24 یا 36 عکس باید فیلم را عوض کرد.

10- خیلی از دوربین های دیجیتال،خروجی AV دارند که نشان دادن عکس ها را به دیگران در تلویزیون ممکن میسازد.

11- عکاسی دیجیتال این امکان را فراهم میکند که شما تنظیمات مختلف دوربین و سبکهای مختلف عکاسی را تجزیه کنید و تکنیک عکاسی تان را بهبود بخشید ، بدون این که لازم باشد هزینه زیادی بدهید از نظر زمان و از نظر وقت و انرژی.

12- ابزار ضد تکان دوربین های دیجیتال ، گرفتن عکس های ترو تمیز با دوربین را روی دست ممکن میکند در حالی که قبلا حتما نیاز به سه پایه بود.

13- دیگر هر کس یک تاریک خانه ، خانگی دارد و میتواند با رایانه و نرم افزار تغییرات لازم را در عکس ها بدهد.

14- مقادیر ISO را به راحتی میتوان در وسط عکس تغییر داد. مثلا وقتی هوا افتابی است ولی یکدفعه ابری میشود ، قبلا لازم بود که فیلم را دربیاورید و فیلم جدید با مقدار ISO مناسب را داخل دوربین بگذارید ولی با دوربین دیجیتال این تغییرات فقط با فشار چند دگمه انجام میشود.

15- برای فرستادن عکسها به داخل رایانه ، دیگر نیازی به اسکنر نیست.

ویژگی های منفی دوربین دیجیتال نسبت به دوربین آنالوگ :

1- مصرف انرژی باطری های دوربین های دیجیتال نسبت به دوربین های فیلم دار خیلی بیشتر است در نتیجه ممکن است وسط عکاسی یک دفعه با دوربین خاموش مواجه شویم.

2- استناد عکس های دیجیتال نسبت به عکس های فیلمی کمتر است چون میشود در انها دستکاری کرد البته بعضی از تولید کنندگان تلاش میکنند به روشهایی برای تشخیص عکس های دستکاری شده برسند تا این ضعف را جبران کنند.

3- سنسورهای دیجیتال اغلب دامنه دینامیکی کمتری نسبت به فیلم چاپی رنگی دارند البته تعدادی از سنسور های CCD جدیدتر مثل FUJIS SUPER CCD که دیودها با حساسیت های مختلف را با هم ترکیب کرده اند برای حل این مشکل به میدان امده اند.

4- در بعضی از عکس های دیجیتالی نویز تصویری چند رنگ قابل مشاهده است.

5- ویرایش و پردازش فایل های RAW ( فایلهای حرفه ای عکاسی ) خیلی طول می کشد.

6- برای عکاسی در محل های پرت و دور افتاده عکاس باید کلی باطری با خودش حمل کند که وزن بار عکاس را افزایش میدهد و کار را برای او سخت تر میکند.

منبع : http://www.kingit.ir

دلایل استفاده از دوربین آنالوگ توسط کاربران امروزی

۱ . فیلم همچنان خوب است

همه ما کمابیش شانس آن را داشته‌ایم که دوره عکاسی فیلم را تجربه کنیم. عکس‌های خانوادگی ما شامل سفرها و گردش ها و جشن‌های خانوادگی همگی با دوربین‌های آنالوگ و فیلم عکاسی شده‌اند. اما همچنان که آلبوم عکس‌های آ سال‌ها را نگاه می‌کنیم، متوجه کیفیت بارز و خوب عکس‌ها می‌شویم. همچنان عکس‌ها آنقدر کیفیت دارند که با عکس‌های بهترین دوربین‌های دیجیتال امروز برابری کنند.

فیلم همچنان خوب است

امروزه با وجود اینکه ما عکس‌های زیادی چه با دوربین و چه با اسمارتفون خود ثبت می‌کنیم، اما تقریباً آلبومی برای نگهداری آنها نداریم. به همین دلیل یکی از دغدغه‌های ما نگهداری و ساماندهی عکس‌ها است. با این حال هیچ وقت این اتفاق نمی‌افتد. اما در گذشته اینطور نبود و با گرفتن عکس، پس از چاپ عکس‌ها به صورت منظم به آلبوم عکس منتقل می‌شدند. همچنان که ما امروز از دوره فیلم عکس بیش‌تری می‌بینیم.

۲ . «داینامیک رنج» فیلم بیش‌تر است

اشتباه نکنید، تکنیک عکس «HDR» مدتها است که در عکاسی وجود دارد، اما در عکاسی دیجیتال مدت کوتاهی است که باب شده‌است. در عکاسی دیجیتال به دلیل محدودیت‌های موجود، برای رسیدن به یک عکس HDR معقول باید از یک صحنه ۳ عکس با نوردهی‌های متفاوت ثبت کرد. اما عکسی که با فیلم ثبت شده‌باشد، آنقدر داینامیک رنج بالایی دارد که به تنهایی می‌توان آن را به عکس HDR تبدیل کرد.

«داینامیک رنج» فیلم بیش‌تر است

یک فیلم سیاه و سفید بیش‌تر از ۶ پله در تاریکی و ۶ پله در روشنایی داینامیک رنج دارد. همچنین یک فیلم رنگی به راحتی در دو پله از هر سمت روشنایی و تاریکی قابلیت بازگشت با جزئیات دارد. علاوه بر این‌ها یک عکس فیلم بسیار به آنچه که ما با چشم خود می‌بینیم نزدیک‌تر است.

۳ . فیلم باعث آرامش می‌شود

وقتی با عکاسی دیجیتال طرف هستیم، از یک سوژه ده‌ها عکس با ترکیب‌بندی‌های مختلف ثبت می‌کنیم. با این وجود باز هم دقت کافی در ثبت عکس نکرده و بسیاری از مشکلات عکس را به فتوشاپ می‌سپاریم.

فیلم باعث آرامش می‌شود

اما در عکاسی فیلم اینگونه نیست. باید با حوصله ترکیب‌بندی کرده و بهترین نورسنجی را انجام دهیم. با دقت فراوان و آرامش از یک سوژه تنها یک عکس ثبت می‌کنیم. این دقت و حصله باعث ایجاد آرامش در عکاس می‌شود.

۴ . فیلم امنیت بیش‌تری دارد

قدیمی‌ترین عکس دیجیتالی که دارید متعلق به چه زمانی‌است؟ آن را در کجا ذخیره کرده‌اید؟ با وجود پیشرفت بسیار زیاد فناوری، اما همچنان باید گفت که عکس‌های دیجیتال امنیت لازم را ندارند. آنها تنها چند فایل کامپیوتری هستند که با یک اتفاق ساده امکان از بین رفتن و یا آسیب دیدن آنها وجود دارد. حتی نظریه‌ای وجود دارد که ممکن است قرن حاضر به قرن فراموش شده تبدیل شود.

فیلم امنیت بیش‌تری دارد

در مورد فیلم قضیه کاملاً متفاوت است. به صورت اولیه عکس‌ها چاپ می‌شوند و همیشه نسخه‌ واقعی از آنها وجود دارد. علاوه بر این نگاتیو عکس‌ها نیز آرشیو می‌شوند و می‌توانند دوباره چاپ شوند. همانطور که می‌دانید درحال حاضر هر نگاتیوی که از گذشته پیدا شود به راحتی قابل چاپ و حتی ترمیم است. مثال آن عکس‌هایی است که از بیش از ۱۰۰ پیش کشف می‌شوند و به راحتی و با کیفیت بالا چاپ می‌شوند.

۵ . فرآیند ظهور و چاپ در فیلم بسیار لذت بخش است

یکی از جواب‌هایی که برخی از عکاسان به ما دادند، دلبستگی آنها به فرآیند ظهور فیلم و چاپ عکس بود. در عکاسی دیجیتال به محض گرفتن عکس می‌توانید نتیجه کار را ببینید. اما در فیلم این پروسه کاملاً متفاوت است.

فرآیند ظهور و چاپ در فیلم بسیار لذت بخش است

پس از ثبت عکس باید آن را ظهور کرد. مراحل ظهور فیلم و استفاده از داروهای مختلف برای بسیاری از عکاسان بسیار دلپذیر و آرام‌بخش است. پس از طری مراحل ظهور با مرحله چاپ طرف هستیم که در آنجا به مرور عکس در مقابل عکاس شکل می‌گیرد و این دلچسب‌ترین لحظه کار است. لحظه‌ای که نتیجه کار دیده می‌شود.

۶ . نیازی به برق ندارید

تصور کنید دنیا به پایان خود رسیده‌است و شرایط طوری است که برقی برای استفاده وجود ندارد؛ چگونه باطری دوربین خود را شارژ خواهید کرد؟ خارج از شوخی، باید اذعان کرد که بشر امروز به شکل کامل وابسته به انرژی برق است و اگر در شرایطی قرار بگیرد که برق در دسترس نباشد، عملاً از زندگی ساقط می‌شود. در مورد عکاسی دیجیتال هم این قضیه صدق می‌کند و به محض نبود برق، عملاً عکاسی هم تعطیل است.

نیازی به برق ندارید

فرآیند عکاسی با فیلم از ابتدا تا انتها هیچ وابستگی‌ای به برق ندارد. تمام اتفاقاتی که بر روی فیلم می‌افتد یک فرآیند شیمیایی است که در واکنش به نور اتفاق می‌افتد. از این‌رو در هر شرایطی امکان عکاسی وجود دارد.

۷ . فیلم «چشم ‌نواز» تر است

حتی اگر طرفدار این نظریه هم نباشید، حتماً قبول دارید که فیلم رنگ و حسی متفاوت از عکس دیجیتال دارد. درحال حاضر فیلترهای مختلفی بر روی نرم‌افزارهای مختلف برای اعمال بر روی عکس‌های دیجیتال وجود دارد تا آنها را به فیلم شبیه کند. اما واقعیت این است که با وجود نتایج خوب، همچنان فیلم حسی متفاوت دارد که با دیجیتال قابل دستیابی نیست.

فیلم «چشم ‌نواز» تر است

دلیل همه این‌ها فرآیند کاملاً متفاوت فیلم و دیجیتال در ثبت یک عکس است. بسیاری اعتقاد دارند که این چشم‌نواز تر بودن فیلم، به دلیل شبیه‌ت بودن آن به آنچیزی است که با چشم خود می‌بینیم.

۸ . عکس دیجیتال واقعیت جعلی است

همانطور که می‌دانید یک عکس دیجیتال از مجموعه‌ای از پیکسل‌ها تشکیل می‌شود. این پیکسل‌ها به خودی خود هویتی ندارند و تنها نمایش دهنده یک رنگ هستند. از این رو بسیاری بر این باورند که عکس دیجیتال تنها یک واقعیت جعلی هستند و به همین دلیل آنها را رد می‌کنند.

عکس دیجیتال واقعیت جعلی است

در فیلم قضیه متفاوت است. هر فیلم تشکیل شده از بلورهای ریزی است که در اندازه‌های متفاوت و به شکلی نامنظم بر روی سطح فیلم قرار گرفته‌اند. حتی اگر با یک میکروسکوپ هم سطح یک فیلم را نگاه کنید، باز هم به یک شمای کلی از تصویر می‌رسید، اما در عهکس دیجیتال تنها با چند موزاییک طرف خواهید شد.

۹ . دوربین‌های فیلم ارزان‌تر هستند

در حال حاضر اگر بخواهید جدید‌ترین دوربین‌های دیجیتال DSLR را بخرید باید بیش از ۳ هزار دلار هزینه کنید و این مبلغ تنها برای بدنه آنها است. هزینه دیگری هم باید برای خرید لنز در نظر بگیرید. حتی دوربین‌های حد متوسط و یا دست دوم‌ها هم گران هستند.

دوربین‌های فیلم ارزان‌تر هستند

دوربین‌های فیلم اما در بهترین کیفیتشان با کمترین قیمت قابل خرید هستند. هزینه‌ای که برای خرید بهترین دوربین فیلم خواهید کرد کمتر از یک دهم خرید بهترین دوربین DSLR است.

۱۰ . برای متفاوت بودن

در حال حاضر روزانه میلیون‌ها عکس در شبکه‌های اجتماعی و وبسایت‌ها منتشر می‌شود. گرفتن عکسی که از میان این همه عکس قابل توجه باشد نیازمند منحصر بفرد بودن و تفاوت است. یکی از راه‌های ایجاد تفاوت در عکس، ثبت آنها با فیلم است.

برای متفاوت بودن

علاوه بر تفاوتی که بین دیجیتال و فیلم وجود دارد، گرفتن عکس با دوربین‌های فیلم خاص نیز می‌تواند خلاقیت‌های ویژه‌ای برای شما به وجود بیاورد. دوربین‌هایی که هیچ کس کار با آنها را حتی بلد هم نیست.

۱۱ . به خاطر ایرادهایش

در حال حاضر جنبشی در میان برخی از عکاسان به وجود آمده است که با استفاده از ایرادهای دوربین‌های فیلم ارزان قیمت، اثر هنری خلق می‌کنند. به عنوان مثال محصول مورد علاقه آها دوربین‌های فیلم یکبار مصرف هستند که به دلیل مشکلات عدیده‌شان، نتیجه متفاوت و گاهی بسیار جذاب ارائه می‌کنند.

به خاطر ایرادهایش

۱۲ . به دلیل مرموز بودن فیلم

وقتی عکس دیجیتال می‌گیرید، به محض ثبت عکس آن را در نمایشگر دوربین می‌بینید. اما یکی از جذابیت‌های عکاسی فیلم، در نداشتن همین قابلیت است.وقتی با فیلم عکس ثبت می‌کنید باید صبر کنید تا فیلم ظهور شود و چاپ شود تا نتیجه کار مشخص شود.

به دلیل مرموز بودن فیلم

تصور کنید در مسافرت هستید. باید صبر کنید تا از مسافرت برگردید و فیلم خود را به عکاسی بدهید و بعد از آن هم مدتی صبر کنید تا عکاسی عکس‌های چاپ شده شما را تحویل دهد. این فاصله و نهایتاً دیدن نتیجه کار بسیار جذاب و دلچسب است که گاهی شما را شگفت زده می‌کند.

منابع

1.http://fa.wikipedia.org

2. http://forum.avastarco.com

3. http://www.kingit.ir

4. http://farnet.ir

فوریه 19, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

فراتفکیک پذیری چیست؟

آموزش عمومی پردازش تصویر و بینایی ماشین, دوربین (camera)

مقدمه

فراتفکیک پذیری (Super resolution)- سیستم‌های تصویربرداری دیجیتال به دلیل راحتی کاربرد و هزینه مناسب بطور چشمگیری گسترش یافته‌اند، اما هنوز به دلیل پائین بودن رزولوشن (تفکیک پذیری یا وضوح تصویری) نسبت به سیستم‌های تصویر برداری پیشین (سیستم‌های نوری)، دچار ضعف می‌باشند. تلاش‌های بسیاری جهت افزایش رزولوشن تصاویر دیجیتالی صورت گرفته که به دو بخش کلی نرم‌افزاری و سخت‌افزاری قابل تقسیم بندی می‌باشند.

در بخش سخت‌افزاری با هرچه غنی تر نمودن تعداد پیکسل‌های موجود بر روی حسگرهای دوربین‌های دیجیتالی در واحد سطح، می‌توان درجه تفکیک تصویر را افزایش داد. بعلاوه، با هرچه کوچکتر نمودن سلول‌های حسگرهای دوربین‌های دیجیتالی، مقدار نور مؤثر دریافت شده توسط هر سلول، کاهش می‌یابد؛ البته می‌توان با ایجاد شبکه‌ای از عدسی‌های محدب بر روی لایه فوقانی سلول‌های حسگر، مقدار نور مؤثر دریافتی توسط هر سلول حسگر را افرایش داد. لیکن به دلیل وجود تعداد بسیار زیاد سلول‌های حسگر، نویز ضربه ای ناشی از قطع و وصل جریان در درون این شبکه سلولی، همچنان وجود داشته و عامل مؤثری جهت کاهش کیفیت تصویر نهایی می‌گردد.

بنابراین روش سخت‌افزاری جهت رسیدن به تصاویری با کیفیت و رزولوشن بالاتر، بسیار پرهزینه و عملاً تا حدی غیر ممکن می‌باشد و معمولاً نمی‌توان از حد معینی، بدلیل محدودیت‌های تکنیکی موجود در تکنولوژی ساخت مدارات مجتمع، فراتر رفت.

استفاده از روش نرم‌افزاری، جهت افزایش رزولوشن تصاویر دیجیتالی موضوعی است که به عنوان راه حل جایگزین روش‌های سخت‌افزاری مطرح می‌گردد که از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه می‌باشد. هدف در چنین روش‌های نرم‌افزاری، تولید تصویر با رزولوشن بالاتر توسط همان دوربین‌های تصویر برداری دیجیتالی با رزولوشن پائین می‌باشد به طوریکه تصویر نهایی از لحاظ رزولوشن همانند تصویر برداشت شده توسط دوربینی با رزولوشن بالاتر گردد که اگر در دسترس می‌بود، می‌توان برداشت نمود.

فراتفکیک پذیری

این تکنیک از لحاظ نامگذاری بدلیل آنکه قادر خواهیم بود از محدوده توانایی سیستم تصویر برداری فراتر رویم، فرا تفکیک پذیری نامیده می‌شود؛ در این تکنیک تلفیق چندین تصویر با رزولوشن پائین تر باعث تولید تصویر نهایی با رزولوشن بالاتر می‌گردد. نکته کلیدی در این تکنیک، استفاده از در هم آمیختگی می‌باشد زیرا که هر تصویر برداشت شده از صحنه مورد نظر تنها بخشی از اطلاعات فرکانس بالای صحنه را دریافت نموده‌است و این اطلاعات فرکانس بالا در تمام تصاویر پخش شده‌است، بنابراین می‌توان از این اطلاعات توزیع شده استفاده نمود و تصویری با رزولوشن و کیفیت بالاتر ایجاد نمود. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که پدیده در هم آمیختگی به دلیل محدود بودن تعداد پیکسل هایِ حسگر هایِ دوربین هایِ دیجیتالی می‌باشد.
فراتفکیک پذیری، چرا و چه وقت ممکن می‌باشد؟ [ویرایش]

سوال بنیادی این می‌باشد که چه عاملی فراتفکیک پذیری را ممکن می‌سازد. این پرسش را توسط مثالی که در ادامه بدان خواهیم پرداخت، توضیح خواهیم داد؛ چنانچه حسگر دوربینی با ابعاد ۴*۴ از صحنه خاصی تصویر برداری نماید، با افزایش تعداد سلول‌های حسگر دوربین به تعداد ۱۶*۱۶، تصویر برداشت شده دارای رزولوشن بیشتری خواهد بود. حال اگر توسط همان حسگر چهار تصویر از یک صحنه یکسان برداشت نمائیم که اختلاف آنها در حد مقداری صحیح از واحد پیکسل باشد، فراتفکیک پذیری ممکن نخواهد بود، ولی چنانچه چهار تصویر دریافتی اختلافی در حد کسری از واحد پیکسل داشته باشند، فراتفکیک پذیری ممکن می‌گردد؛ زیرا که اختلاف چهار تصویر فوق در حد کسری از واحد پیکسل، اطلاعات اضافه‌ای را از صحنه برداشت شده ایجاب می‌کند که پتانسیل افزایش رزولوشن را تقویت می‌نماید.

پیکربندی تکنیک فراتفکیک پذیری

اکثر روش‌های فراتفکیک پذیری را می‌توان به دو بخش تقسیم نمود: بخش ثبت تصویر Image Registration و بخش بازسازی تصویر Image Reconstruction. دقت بسیار بالایی در بخش ثبت تصویر لازم است (در حد کسری از واحد پیکسل) تا بتوان در بخش بازسازی، تصویری با رزولوشن بالا را بطور صحیح ایجاد نمود. اگر پارامترهای ثبت تصویر بطور غلط تخمین زده شده باشند، معمولاً بهتر است که یکی از تصاویر را توسط روش‌های درونیابی به اندازه مطلوب تغییر دهیم، تا اینکه اطلاعات چندین تصویر را بطور غلط، با یکدیگر تلفیق نمائیم.

پس از آنکه تصاویر ثبت شدند، جهت بدست آوردن تصویری با رزولوشن بالا از نمونه‌های نمونه برداری شده بصورت غیریکنواخت، یک روش بازسازی تاثیر ناپذیر از نویز (Robust)، لازم می‌باشد. بخش اصلی تر، بخش ثبت تصویر می‌باشد که در تکنیک فراتفکیک پذیری از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد، زیرا که در این بخش تفاوت اصلی میان درونیابی و تکنیک فراتفکیک پذیری بطور آشکار مشخص می‌شود.

[عکس: Super-resolution_example_closeup.png]

ت
تصویر سمت چپ تصویر اصلی و تصویر سمت راست تصویر بعد از فراتفکیک‌پذیری است

فوریه 15, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

آیا دوربین ها دقیقا 30 فریم بر ثانیه فیلم برداری میکنند؟

دوربین (camera)

چرا دوربین‌ها 29.97 فریم بر ثانیه فیلم‌برداری می‌کنند و نه 30 فریم؟

چرا در جزییات فنی فیلم‌برداری در بخش فریم ریت به جای عدد ۳۰ فریم، عدد29.97 فریم بر ثانیه فیلم‌برداری ذکر می‌شود؟ احتمالاً اگر در بررسی مشخصات ویدیویی خیلی از دوربین‌ها از دوربین‌های موبایل گرفته تا دوربین‌های فیلم‌برداری، نکته‌سنج بوده باشید این سؤال در ذهن شما هم شکل گرفته باشد. هر چند که می‌توان این مطلب را به صورت فنی تشریح کرد ولی در ادامه سعی شده است تا با بیانی ساده آن را موردبررسی قرار دهیم.در ابتدا بهتر است ، کمی راجع به فریم ریت توضیح بدهیم. فریم ریت یا در اصل همان فریم در ثانیه به نرخ تصویری اشاره دارد که به صورت متوالی و پشت سر هم توسط یک دستگاه تولید می‌شود.

واحد اندازه‌گیری فریم،FPS یا همان فریم در ثانیه است. برای همین وقتی در مشخصات فیلم‌برداری دوربین عدد ۲۹٫۹۷ درج می‌شود این عدد معادل تعداد فریم هایی است که آن دوربین در عرض یک ثانیه ثبت می‌کند. حتی در دوربین‌های پیشرفته‌تر که به ادعای شرکت سازنده می‌توانند تصاویر را با فریم ریت 60 fps رکورد کنند در ۹۹ درصد مواقع در هر دو حالت DF و NDF به صورت دقیق با فریم ریت ۵۹.۹۴ فریم بر ثانیه تصاویر را ضبط می‌کند. با این تفاسیر چرا این عدد دقیقاً ۳۰ یا ۶۰ فریم در ثانیه نیست؟

مروری بر گذشته

در زمان معرفی اولین تلویزیون‌های سیاه و سفید NTSC فریم ریت دقیقاً معادل ۳۰ فریم در ثانیه بود؛ اما رد پای عدد عجیب ۲۹٫۹۷ و (بعدها ۵۹.۹۴) فریم در ثانیه برای اولین بار با معرفی تلویزیون‌های رنگی پیدا شد. در زمان تولید این تلویزیون‌ها، مهندسان سازنده باید اطلاعات رنگ را نیز به سیگنال‌های تلویزیونی اضافه می‌کردند؛ اما به خاطر محدودیت پهنای باند تصمیم گرفتند که تا حد ناچیزی از فریم ریت تلویزیون بکاهند تا اطلاعات رنگ نیز بدون اینکه سیگنال‌های تلویزیونی دچار معایبی شوند در آن گنجانده شود.

این تصمیم از این جهت گرفته شد که عملاً چاره دیگری نبود، از نظر فنی امکان افزایش پهنای باند وجود نداشت؛ و افزایش تفکیک‌پذیری (بالا بردن تعداد خط‌های افقی) بدون افزایش پهنای باند درنهایت باعث افت تفکیک‌پذیری و کاهش کیفیت تصویر می‌شد. برای همین 29.97 فریم در ثانیه به فریم ریت استاندارد تلویزیون‌های رنگی NTSC تبدیل شد. دوربین‌های فیلم‌برداری امروزی هم به همان ترتیب به جای 30 فریم در واقع قابلیت ثبت 29.97 فریم در ثانیه را دارند. البته این تفاوت آن‌قدر ناچیز هست که در اصطلاح رایج به ذکر عدد 30 و 60 فریم در ثانیه اکتفا می‌شود.

از طرفی دیگر استاندارد تلویزیونی PAL کاملاً برای سازگاری با تلویزیون‌های رنگی در نظر گرفته شده است. در نتیجه بدون لطمه خوردن به تفکیک‌پذیری، از فریم ریتی مناسبی برخوردار است؛ بنابراین بستگی دارد که دوربین با چه استانداردی (PAL و NTSC) تصاویر را رکورد می‌کند.

فوریه 14, 2020/0 دیدگاه /توسط admin

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 2

دوربین (camera)

طرز کار کردن دوربین دیجیتال

مگاپیکسل

فتوسلهای سنسور عکس را پیکسل هم می گویند. اکثر دوربینهای دیجیتال دارای سنسورهایی به اندازه 2/3 تا 2/10 مگاپیکسل هستند. هر چه تعداد پیکسلها بیشتر باشد، عکس دارای جزئیات بیشتری خواهد بود و از این رو می توان آنرا با کیفیت خوب در اندازه بزرگتری چاپ کرد.

سنسورهای عکس در دو مدل CCD و یا CMOS هستند.

از سنسور نوری به کارت حافظه

در یک دوربین دیجیتال که با فیلم کار می کند، عکس بر روی همان وسیله ای ثبت می شود که بعدا” نگهداری خواهد شد، یعنی فیلم نگاتیو یا اسلاید. دوربین دیجیتال با کمک گیرنده نوری خود یا سنسور، عکس را ثبت می کند. بعد از آن عکس یه یک وسیله ذخیره حقیقی تر انتقال پیدا می کند، یعنی یک کارت حافظه و پس از آن گیرنده CCD از محتوی خود تخلیه می شود.

زمانیکه اطلاعات مربوط به عکس به کارت حافظه انتقال پیدا می کند، اندازه های آنالوگ ولتاژ سلولهای نوری تبدیل به اعداد دیجیتال می شوند. کلمه دیجیتال از کلمه لاتینی digitus به معنی انگشت می آید. این بدین معنی است که با انگشتان اعداد را حساب کنیم تا اینکه عدد را به شکل رقم آن بیان کنیم.

انواع مختلف دوربینهای دیجیتال

دستگاه های چند منظوره

دوربینهای دیجیتالی وجود دارند که هم تلفن همراه هستند و هم می توانند موزیک در فرمت MP3 را پخش کنند و هم یک دوربین ویدیویی هستند و به وسیله آنها شما می توانید در اینترنت داخل شوید و یا با آنها یک e-mail بفرستید، و چه کار دیگری از آنها توقع دارید؟ اشکال مختلف دستگاه های کوچک با دوربینهای دیجیتال امروزه در حال گسترش هستند.

دوربینهای اتوماتیک یا کمپکت

اصطلاح کمپکت Compact در مورد دوربینها زمانی مورد استفاده واقع می شود که لنز و بدنه دوربین در یک واحد پیوسته قرار داشته باشند.این نوع دوربینها انواع و اقسام مدلها از کوچک ” ببینید و عکس بگیرید” تا مدلهای بزرگ تر که مانند دوربینهای بزرگ با امکانات اتوماتیک و قابلیت های تنظیم دستی هستند، وجود دارند

دوربینهای پیشرفته دیجیتال

این نوع دوربینهای دیجیتال از قطعات جدا از هم تشکیل شده اند که اغلب عبارت از یک بدنه دوربین به همراه تعدادی لنز است. دوربینهای پیشرفته دیجیتال تا کنون از گران ترین دوربینها بوده اند. این امر بستگی دارد به پیشرفته بودن و قابلیت کار کردن سریع و اتوماتیک آنها و همچنین این نکته که دوربینهای پیشرفته، دارای سنسور یا گیرنده نوری قوی هستند که درجه وضوح بالاتر و کیفیت بهتری از عکس را در مقایسه با دوربین کمپکت، عرضه می کنند. اغلب خریداران این نوع دوربینها عکاسان حرفه ای هستند که با سرمایه گذاری روی این دوربین ها می توانند از امکانات ساده تصحیح و رتوش عکس استفاده کنند ، مثل عکاسان مطبوعات.دوربینهای دیجیتال و آنالوگ معمولا” می توانند از لنزها و لوازم جانبی یکدیگر استفاده کنند.

استفاده از دوربین

عکاسی کردن با دوربین دیجیتال ، در لحظه ای که دکمه شاتر دوربین را فشار می دهید، تفاوت چندانی با لحظه ای که شاتر دوربین آنالوگ را فشار می دهید، ندارد.بزرگ ترین اختلاف در قبل از انداختن عکس است که در دوربینهای دیجیتال می توانید کنترل و تنظیم کنید که عکس چگونه بیفتد و بعد از گرفتن عکس بتوانید مستقیما” عکس را ببینید، روی آن کار کنید و تغییراتی اعمال کنید و یا آنها را چاپ کنید. توضیحاتی که در ادامه می آیند، در مورد اکثر دوربینها صدق می کنند.

قسمتهای مختلف دوربین

بزرگ یا کوچک ،ارزان یا گران، ساده یا پیشرفته ، در همه حالات یک دوربین از این قسمتها تشکیل شده است: چشمی، شاتر، دیافراگم، لنز، نورسنج و در مورد خیلی از دوربینها فلاش . برنامه های آماده ای که در دوربین هستند تا تصمیم بگیرند که قسمتهای مختلف دوربین چگونه با یکدیگر به طور اتوماتیک کار کنند، یک امری عادی در دوربینهای امروزی هستند. توانایی انجام تغییرات دستی در دوربینها، امروزه تبدیل به نکته ای مهم و مثبت شده که قیمت بیشتری را به قیمت اصلی دوربین اضافه می کند.

چشمی یا منظره یاب

شما می توانید منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربین به طرف سوژه طوری انجام دهید که مستطیل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهید فوکوس را روی آن انجام دهید. تکمه شاتر را مقدار کمی به پایین فشار دهید ، دوربین در این حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گیرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتیکه تکمه شاتر کماکان تا نیمه به پایین فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنید.

صفحه LCD

در یک دوربین تک لنزی انعکاسی تصویری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و یک سری آینه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربین می رسد. از این رو چشمی این گونه دوربینها ، کادر عکس را دقیقا” نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات دیگر ، مثل سرعت شاتر و دیافراگم را در آن می توان مشاهده کرد.

شاتر

اندازه سرعت بر حسب ثانیه یا کسری از ثانیه بیان می شود. این اندازه معمولا” همراه با درجه باز بودن دیافراگم بیان می شود تا مقدار مشخص نوری که گیرنده نوری باید دریافت کند را مشخص کند. اما از این اندازه برای تاثیر حرکت در عکس هم استفاده می شود.

برای سرعتهای شاتر طولانی تر از ثانیه و جهت احتراز از لرزش دست، باید از سه پایه و یا سایر وسایل ثابت نگهداشتن دوربین استفاده کنید. حتی اگر همه کارها به طور اتوماتیک در دوربین شما انجام می شود، باز هم بهتر است که قبل از گرفتن عکس کنترلی در مورد سرعت شاتر بکنید تا بدانید که عکس شما با چه سرعتی گرفته می شود.

دیافراگم

اندازه دیافراگم بازتر (رقمهای کوچک تر) همچنین باعث می شود تا عمق میدان عکس کاهش پیدا کند. این بدین معنی است که تصویر فقط در محدوده کمی به صورت واضح دیده خواهد شد و قبل و بعد از این منطقه، تصویر سوژه تار خواهد بود. عمق میدان کمتر را می توان در موارد مشخصی به کار برد ، مثلا” زمانی که عکس شخصی را می خواهیم از پس زمینه متحرک آن جدا کنیم.

لنز

در لنز نرمال، فاصله کانونی برابر اندازه قطر کادر نگاتیو است. دوربین دیجیتال دارای گیرنده نوری یا سنسوری است که اندازه آن خیلی کوچکتر از قطع یک فیلم است. از این رو لنز نرمال در دوربین دیجیتال کوچکتر از لنز نرمال در دوربینهای سنتی قطع کوچک است. فاصله کانونی لنز، معمولا” در دوربینهای دیجیتال معادل فاصله کانونی لنزهای دوربینهای قطع کوچک در نظر گرفته می شود.

زوم دیجیتال

دوربینهای دیجیتال دارای هر دو نوع زوم اپتیک و دیجیتال هستند. زوم دیجیتال به معنی این است که دوربین به طریق الکترونیکی و دیجیتالی یک تصویر را بزرگ می کند. اما در این حالت عکس نمی تواند دارای اطلاعاتی بیشتر از آن چیزی که زوم اپتیک عرضه می کند ، باشد. از این رو کیفیت زوم دیجیتال بسیار پایین تر از زوم معادل اپتیک است. جهت بزرگ کردن یک عکس می توانید از یک نرم افزار تصویری ، بعد از برداشتن عکس استفاده کنید.

فلاش

کاهش خطر قرمزی چشم

فلاش ها معمولا” روی یک دوربین کوچک در کنار لنز قرار گرفته اند. اگر کسی که عکس او گرفته می شود، مستقیما” به دوربین نگاه کند، نور فلاش منعکس شده از برخورد به سرخرگهای شبکیه چشم باعث قرمز شدن چشم فرد در عکس خواهد شد که پدیده چشم قرمز مشهور است. برای مقابله با بروز این پدیده ، فلاش می تواند قبل از گرفتن عکس، نوری از خود بیرون بدهد ، در این هنگام به دلیل نور بیشتر، مردمک چشم خود را جمع می کند و سپس فلاش زده می شود. از این رو یک فاصله و وقفه ای بین هنگامیکه شاتر فشارداده می شود و زمانیکه عکس گرفته می شود، بوجود می آید. در این فاصله ، ممکن است مدل عکاسی شما خسته شود و قیافه دیگری به خود بگیرد که در عکس ظاهر شود.

از آنجایی که اکثر نرم افزار های تصحیح عکس دارای ابزارهایی برای تصحیح قرمزی چشم هستند، پس فلاشهای تاخیری شاید دارای امتیاز منفی بیشتری باشند و مشکلات بیشتری تولید کنند.

فلاش حذف سایه ها

از فلاش می تواند حتی در زیر نور شدید خورشید، برای از بین بردن سایه ها و کم کردن کنتراست استفاده کرد. اگر شما بخواهید از فلاش جهت پر کردن سایه ها استفاده کنید، باید آنرا برای این کار تنظیم کنید. در این حالت هر بار که عکسی بگیرید، به طور اتوماتیک یک بار فلاش زده می شود.

نور سنجی

برای گرفتن عکس دقیق و درست ، باید مقدار مشخص و درستی نور به گیرنده نوری برسد. مقدار نور لازم، یا از طریق دوربین و یا به طور دستی تنظیم می شود که در این حالت شما خودتان اندازه شاتر و دیافراگم را تنظیم می کنید. خیلی از دوربینها این امکان را به شما می دهند که نورسنجی را خودتان انجام دهید.

نورسنجی ماتریسی

در اکثر عکسها نورسنجی بر مبنای کل عکس صورت می گیرد و نور تمام سطح عکس اندازه گیری می شود و نوردهی برای عکس بر مبنای میانگین نور دریافتی انجام می شود. این نوع نورسنجی به نورسنجی چند نقطه ای هم مشهور است.

نورسنجی نقطه ای

زمانی که اختلاف نور در نقاط مختلف عکس بسیار است، بهتر است که نور سنجی را از یک نقطه به خصوصی از عکس که مورد نظر هست و اهمیت بیشتری دارد ، انجام داد. این روش به نورسنجی نقطه ای مشهور است. در این روش فقط نوری که در مرکز چشمی دوربین دیده می شود، اندازه گیری می شود.

در نورسنجی نقطه ای می توانید دقیقا” مانند فوکوس کردن، مرکز چشمی دوربین را روی قسمتی از سوژه که مهم است، نشانه گیری کرده و مقدار نور را اندازه گیری کنید. سپس می توانید نوردهی را قفل کنید، این کار را با نیمه فشار دادن شاتر دوربین انجام می دهید. سپس کادر عکس خود را مشخص کنید و عکس دلخواه تان را بگیرید.

نورسنجی مرکزی

در نورسنجی مرکزی ، نور تمام محوطه اندازه گیری می شود ولی تاکید بیشتر بروی نقطه مرکزی عکس میباشد .

گول خوردن نورسنج دوربین

از طریق ترکیب شاتر کوتاه یا طولانی مدت با دیافراگم باز یا یسته ، دوربین مقدارنور را طوری تنظیم می کند که شما بتوانید دریک روز تاریک پاییز به خوبی روز آفتابی تابستان عکس بگیرید .اما اگر سوژه عکس شما بسیار روشن یا بسیار تاریک باشد ، نورسنج دوربین شما می تواند خیلی راحت گول بخورد وخود را برای اندازه ای اشتباه تنظیم کند .

تصحیح یا جبران نوردهی

اگر دوربین شما دارای کارکرد تصحیح نوردهی باشد ، می توانید ازاین امکان جهت تاباندن نور بیشتر یا کمتر به سنسور نوری استفاده کنید . کارکرد تصحیح نوردهی در عکاسی وسیله کمکی بسیار خوبی برای شرایط نوری نامناسب و یا مواقعی که سوژه عکس فوق العاده تیره و یا روشن است ، می باشد .

حالت اتوماتیک

درخیلی از دوربین ها تنظیم اندازه شاتر ودیافراگم به طور خودکار از طرف دوربین انجام می شود ، اما در عین حال می توان از حالتهای تقدم شاتر و یا تقدم دیافراگم ، هم جهت عکاسی در حالت اتوماتیک استفاده کرد. این بدین معنی است که شما یک سرعتی برای شاتر خود انتخاب می کنید و کار انتخاب و تنظیم دیافراگم را به دوربین واگذار می کنید و یا برعکس . استفاده از این امکانات برای به دست آوردن عمق میدان بیشتر ، حذف پس زمینه متحرک و یا منجمد کردن حرکت در عکس می تواند به کار رود .

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 1
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 2
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 3

ژانویه 20, 2020/0 دیدگاه /توسط hgadmin

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 1

دوربین (camera)

دوربین‌ دیجیتال

دوربین دیجیتال یک دستگاه الکترونیکی است که برای گرفتن عکس و ذخیرهٔ آن بجای فیلم عکاسی از حسگرهای حساس به نور معمولاً از نوع CCD یا CMOS استفاده می‌کند و تصویر گرفته شده توسط سنسور طی چند مرحله به حافظهٔ دوربین برای استفاده فرستاده می‌شود.

مخترع دوربین دیجیتال استیون سسون می‌باشد که در زمان اختراع این دستگاه کارمند شرکت ایستمن کداک بود و بدین ترتیب اولین دوربین دیجیتالی تاریخ، توسط این شرکت ثبت گردید. اکنون در سه قطع دوربین (دوربین قطع کوچک، دوربین قطع متوسط و دوربین قطع بزرگ) تکنولوژی دیجیتال تحولاتی ایجاد کرده به عنوان نمونه ساخت پشتی دیجیتال برای دوربین قطع متوسط که با آداپتور قابل نصب بر روی دوربین قطع بزرگ نیز می‌باشد.

در دوربین دیجیتال، تصویربرداری بر روی فیلم صورت نمی‌گیرد بلکه توسط یک حسگر حساس (دستگاه جفت‌کنندهٔ بار (CCD) یا نیم‌رسانای اکسید فلزی مکمل (CMOS)) انجام می‌پذیرد.

دوربین دیجیتال نیکون دی ۲۰۰

عملکرد

از لحاظ عملکرد کلی، دوربین‌های دیجیتال بسیار شبیه به دوربین‌های عکاسی دارای فیلم یا غیر دیجیتال می‌باشند. این دوربینها همانند دوربین‌های معمولی دارای یک منظره یاب، لنز برای کانونی کردن تصویر بر روی یک وسیله حساس به نور، وسیله‌ای برای نگهداری و انتقال چند تصویر گرفته شده در دوربین و یک جعبه در بر گیرنده تمام این تجهیزات می‌باشد. در یک دوربین معمولی فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می‌سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می‌شود. در حالی که در دوربین دیجیتال این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته سنسور (حسگر) تصویر و ذخیره در حافظه انجام می‌گیرد و اجازه می‌دهد که تصاویر در شکل دیجیتال ذخیره شوند و به سرعت بدون نیاز به عملیات خاصی (نظیر عملیات شیمیایی بر روی فیلم) در دسترس باشند.

گرچه اصول کلی این دوربین‌ها شبیه به دوربین‌های فیلمی هستند، نحوه کار داخل این دوربین‌ها کاملاً متفاوت است. در این دوربین‌ها تصویر توسط یک سنسور CCD یا یک CMOS گرفته می‌شود. CCD بصورت ردیفها و ستونهایی از سنسورهای نقطه‌ای نور هستند که هر چه تعداد این نقاط بیشتر و فشرده تر باشد، تصویر دارای دقت بالاتری است) هر سنسور نور را به ولتاژی متناسب با درخشندگی نور تبدیل کرده و آن را به بخش تبدیل سیگنالهای آنالوگ به دیجیتال ADC می‌فرستد که در آنجا نوسانات دریافتی از CCD به کدهای مجزای باینری (عددهای مبنای دو بصورت صفر و یک) تبدیل می‌شود. خروجی دیجیتال از ADC به یک پردازنده سیگنال‌های دیجیتال DSP فرستاده می‌شود که کنتراست و جزئیات تصویر در آن تنظیم می‌شود و قبل از فرستادن تصویر به حافظه برای ذخیره تصویر، اطلاعات را به یک فایل فشرده تبدیل می‌کند. هر چه نور درخشنده‌تر باشد، ولتاژ بالاتری تولید شده و در نتیجه پیکسل‌های رایانه‌ای روشن‌تری ایجاد می‌شود. هر چه تعداد این سنسورها که به‌صورت نقطه هستند بیشتر باشد، وضوح تصویر به دست آمده بیشتر است و جزئیات بیشتری از تصویر گرفته می‌شود.

تمام این پروسه، پروسه‌ای هماهنگ با محیط زیست است. سنسورهای CCD یا CMOS در تمام مدت عمر دوربین در جای خود ثابت بوده و بدون نیاز به تعویض کار می‌کنند. ضمناً به علت عدم وجود قطعات متحرک عمر دوربین بسیار بیشتر می‌شود. سنسور CCD از میلیون‌ها سنسور نوری تشکیل شده است و حساسیت به نور آن از سنسورهای CMOS بهتر است. در عوض در سنسور CMOS مصرف انرژی کمتر بوده و مشکل Over Exposure کمتر بوجود می‌آید. دوربینهای دیجیتال در بطن کار، از دوربین‌های آنالوگ پیروی می‌کنند، با این تفاوت که در این دوربین‌ها، همان‌طور که از اسمشان نیز برداشت می‌شود، کنترل بخش‌های مختلف از جمله فوکوسر و … به صورت دیجیتالی انجام شده یا در صفحه حساس این دوربین‌ها، سی سی دی و سی ماس، جایگزین فیلم‌های قدیمی شده است.

دریافت و ثبت تصویر در دوربین‌های دیجیتال

صفحه‌های حساس در دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای، ccd یا cmos است که مختصراً به بررسی آن می‌پردازیم. حسگرهای نوری از هزاران ردیف المان نیمه‌هادی بسیار کوچک و حساس به نور تشکیل شده‌اند که می‌توانند ذرات یا فوتون‌های نور را به بار الکتریکی تبدیل کنند. حال هر چه شدت نور ورودی بیشتر یا کمتر باشد، الکتریسیته ایجاد شده متعاقباً دست‌خوش تغییر می‌شود. جنس این صفحه‌ها اغلب از عناصری از جمله سیلیسیم و ژرمانیوم است. به طور نمونه شرکت کانن در دوربین‌های SLR خود تاکنون تنها از سنسورهای CMOS استفاده کرده است، در حالی که شرکت نیکون از هر دو نوع سنسور بهره می‌گیرد. بطور کلی تفاوت کیفی زیادی بین این دو نوع سنسور وجود ندارد اما حسگرهای CMOS کم مصرف تر بوده و در شرایط کم نور و با نوردهی‌های طولانی عملکرد بهتری دارند. ضمناً از نظر فنی امکان تولید سنسورهای CCD در ابعاد فول فریم (۲۴×۳۶میلیمتر) موجود نیست.

مزیت‌های دوربین‌های دیجیتال

مخابره: شاید مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل تولید دوربین دیجیتال را بتوان مخابره نامید چرا که تولید آن پس از درخواست موسسات تحقیقات فضایی از تولیدکنندگان تجهیزات عکاسی برای تصویری قابل مخابره جهت تحقیقات فضایی شکل گرفت
هزینهٔ کمتر: به لحاظ اینکه در هر دوره عکاسی دیگر احتیاج به خرید، ظهور و چاپ فیلم نیست.
مقدار خطای کمتر: به علت پیش نمایش بهتر عکس و نشان دادن عکس در همان زمان می‌توان در صورت مشاهدهٔ خطایی فاحش عکس را مجدادا ثبت کرد در صورتی که در عکاسی آنالوگ پس از مرحلهٔ ظهور می‌توان چنین تشخیصی داد که معمولاً دیر است
مقدار ریسک پایین: از بین رفتن یا افت کیفیت شدید فیلم به علت زمان، حرارت، و نور دیدگی، خطای ظهور، چاپ، تاریخ فیلم و… طبیعتاً حذف شده و جای خود را از لحاظ ریسک تنها به خطاهای الکترونیکی بسیار ناچیز می‌دهد.
نگهداری بهتر: امکان آرشیو میلیون‌ها عکس در یک فضای بسیار کم با ماندگاری بسیار طولانی‌تر
عکس‌برداری متوالی:در دوربین‌های آنالوگ به طور معمول بیشترین تعداد عکس برداری متوالی بیشتر از ۳۶ عدد (به لحاظ تعداد کاست) نمی‌شد به غیر از مواردی خاص که گاهی تا ۳۶۰ عدد اضافه می‌شد (با حجمی مزاحم) ولی با زحمتی چندین برابر برای تعویض فیلم! در صورتی که در دوربین‌های جدید دیجیتال با فشار دادن دکمه شاتر می‌توان بیش از هزاران عکس را بدون توقف در یک کارت حافظه بسیار کوچک جا داد.
گستره پویایی بیشتر از فیلم منفی

منبع

قسمتهای مختلف دوربین

چشمی یا منظره یاب

خیلی از دوربینهای کمپکت دیجیتال و آنالوگ دارای پنجره کوچکی هستند که فرد عکاس می تواند با دیدن از میان آن کادر و اجزا درون آن ، عکس خود را مشخص نماید. این پنجره کوچک که به چشمی یا منظره یاب دوربین معروف است معمولا” در کنار لنز قرار دارد. چیزی که به عنوان تصویر از درون چشمی دوربین مشاهده می کنید ، تصویری تقریبی از نظر کادر یا عکس نهایی است. اختلاف در تصویر چشمی و تصویر نهایی به خطای پارالکس معروف است.
زمانیکه مسئله کادر دقیق سوژه مهم باشد، مثل عکاسی کلوزآپ، صفحه LCD دوربین دیجیتال کمک بزرگی در این مسئله است ، چرا که گیرنده نوری دقیقا” آن چیزی را که می بینید، عکس خواهد گرفت.
شما می توانید منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربین به طرف سوژه طوری انجام دهید که مستطیل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهید فوکوس را روی آن انجام دهید. تکمه شاتر را مقدار کمی به پایین فشار دهید ، دوربین در این حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گیرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتیکه تکمه شاتر کماکان تا نیمه به پایین فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنید.

صفحه LCD

فقط در دوربینهای عکاسی دیجیتال وجود دارد. این نوع چشمی با همکاری لنز دوربین، کادری که در عکس ظاهر خواهد شد را نشان می دهد. با استفاده از صفحه LCD می توان نه تنها متدی را که در بالا در مورد آن شرح دادیم (یعنی فوکوس کردن) را انجام دهید ، بلکه می توانید ببینید که عکس چگونه خواهد افتاد و مثلا” عکس چقدر روشن و یا تیره ظاهر خواهد شد. روی صفحه LCD معمولا” اطلاعات مربوط به تنظیماتی که در هنگام گرفته شدن عکس استفاده خواهند شد، مثل شاتر و اندازه دیافراگم هم نمایش داده می شوند.
در یک دوربین تک لنزی انعکاسی تصویری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و یک سری آینه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربین می رسد. از این رو چشمی این گونه دوربینها ، کادر عکس را دقیقا” نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات دیگر ، مثل سرعت شاتر و دیافراگم را در آن می توان مشاهده کرد.

شاتر

دیافراگم

دیافراگم اغلب در لنز جای دارد. اندازه باز بودن دیافراگم همراه با سرعت شاتر، مقدار نوری که به گیرنده نوری می رسد را تنظیم می کنند. رقم پایین تر در دیافراگم به معنی بازتر بودن دیافراگم است. برای هر پله یا گامی که دیافراگم کاهش پیدا می کند ( یعنی رقم ها افزایش پیدا می کنند) مقدار نوری که به داخل دوربین راه پیدا می کند، نصف می شود. دیافراگم 8/2 دو برابر دیافراگم 4 نور به داخل دوربین وارد می کند.
اندازه دیافراگم بازتر (رقمهای کوچک تر) همچنین باعث می شود تا عمق میدان عکس کاهش پیدا کند. این بدین معنی است که تصویر فقط در محدوده کمی به صورت واضح دیده خواهد شد و قبل و بعد از این منطقه، تصویر سوژه تار خواهد بود. عمق میدان کمتر را می توان در موارد مشخصی به کار برد ، مثلا” زمانی که عکس شخصی را می خواهیم از پس زمینه متحرک آن جدا کنیم.

لنز

در یک دوربین قطع کوچک که از فیلم mm 36×24 استفاده می کند، یک لنز mm 50 لنزی نرمال به حساب می آید. این لنز نه تصویر را بزرگتر و نه کوچکتر می کند. لنزی که باعث می شود موضوع عکس بزرگتر شود به لنز تله مشهور است که فاصله کانونی آن بیشتر از mm 50 است و اگر موضوع عکس کوچکتر از اندازه طبیعی آن شود، آن لنز ، لنزی واید است. لنزهای با فاصله کانونی متغیر به لنز زوم مشهور هستند.
در لنز نرمال، فاصله کانونی برابر اندازه قطر کادر نگاتیو است. دوربین دیجیتال دارای گیرنده نوری یا سنسوری است که اندازه آن خیلی کوچکتر از قطع یک فیلم است. از این رو لنز نرمال در دوربین دیجیتال کوچکتر از لنز نرمال در دوربینهای سنتی قطع کوچک است. فاصله کانونی لنز، معمولا” در دوربینهای دیجیتال معادل فاصله کانونی لنزهای دوربینهای قطع کوچک در نظر گرفته می شود.
زوم دیجیتال : دوربینهای دیجیتال دارای هر دو نوع زوم اپتیک و دیجیتال هستند. زوم دیجیتال به معنی این است که دوربین به طریق الکترونیکی و دیجیتالی یک تصویر را بزرگ می کند. اما در این حالت عکس نمی تواند دارای اطلاعاتی بیشتر از آن چیزی که زوم اپتیک عرضه می کند ، باشد. از این رو کیفیت زوم دیجیتال بسیار پایین تر از زوم معادل اپتیک است. جهت بزرگ کردن یک عکس می توانید از یک نرم افزار تصویری ، بعد از برداشتن عکس استفاده کنید.

فلاش

حتی دوربینهای کوچک و ساده هم، امروزه مجهز به فلاش هستند. میدان روشن کردن فلاشهای ثابت روی دوربینها محدود است ( بین 5/0 تا 3 متر ، جهت اطلاع دقیق به دفترچه دوربین خود مراجعه کنید) اما این فلاش برای فاصله های کم و کوتاه در یک محیط سربسته کفایت می کند.
کاهش خطر قرمزی چشم: فلاش ها معمولا” روی یک دوربین کوچک در کنار لنز قرار گرفته اند. اگر کسی که عکس او گرفته می شود، مستقیما” به دوربین نگاه کند، نور فلاش منعکس شده از برخورد به سرخرگهای شبکیه چشم باعث قرمز شدن چشم فرد در عکس خواهد شد که پدیده چشم قرمز مشهور است. برای مقابله با بروز این پدیده ، فلاش می تواند قبل از گرفتن عکس، نوری از خود بیرون بدهد ، در این هنگام به دلیل نور بیشتر، مردمک چشم خود را جمع می کند و سپس فلاش زده می شود. از این رو یک فاصله و وقفه ای بین هنگامیکه شاتر فشارداده می شود و زمانیکه عکس گرفته می شود، بوجود می آید. در این فاصله ، ممکن است مدل عکاسی شما خسته شود و قیافه دیگری به خود بگیرد که در عکس ظاهر شود.
از آنجایی که اکثر نرم افزار های تصحیح عکس دارای ابزارهایی برای تصحیح قرمزی چشم هستند، پس فلاشهای تاخیری شاید دارای امتیاز منفی بیشتری باشند و مشکلات بیشتری تولید کنند.

منبع

نحوه ی عملکرد دوربین دیجیتال

نقشه انفجاری یک دوربین دیجیتال را در شکل زیر مشاهده می کنید:

نقاط نشان داده شده بر روی شکل فوق عبارتند از:

1- محل رسیدن نور از جسم مورد نظر به دوربین

2- فیلترهای نصب شده بر روی دوربین برای افزایش کیفیت عکس و همچنین محافظت از لنز دوربین

3- سیستم فکوس خودکار برای جلوگیری از گرفتن عکس های تار

4- سنسور دوربین که از میلیون ها پیکسل تشکیل می شود. هر یک از این پیکسل ها میزان روشنی و رنگ نور رسیده شده به آن را اندازه گیری می نماید

5- مدارهای الکترونیکی دوربین که خروجی سنسور را به تصویر دیجیتال تبدیل می نمایند

6- صفحه نمایش دوربین که به ما این امکان را می دهد تا عکس ها را بتوانیم بلافاصله بعد از گرفته شدن مشاهده و بررسی نماییم

7- کارت حافظه دوربین برای ثبت عکس ها بر روی آن

دوربین های دیجیتال اطلاعات هر منظره را به جای این که به صورت تغییر شیمیایی بر روی فیلم های عکاسی ثبت نماید، به صورت اعداد در حافظه دوربین ذخیره می کند و لذا دیگر نیاز به ظاهر کردن و چاپ کردن ندارند و می توان آن ها را بلافاصله پس از گرفته شدن مشاهده نموده و یا حذف نمود.

برخلاف عکس های چاپ شده، کیفیت عکس های دیجیتال با گذشت زمان پایین نمی آید و لذا شما قادر خواهید بود عکس های خود را برای سال های سال نگه دارید.

دوربین های دیجیتال از لنز برای فکوس نمودن تصویر بر روی حسگر خود (به جای فیلم در دوربین های قدیمی) استفاده می کنند.

در دوربین های دیجیتال، حسگر دوربین نورهای رسیده به خود را به بارهای الکتریکی تبدیل می نماید.

اطلاعات این بارها به مدارهای الکترونیکی دوربین وارد می شود و در آن جا پس از اندازه گیری شدن به مقادیر دیجیتال تبدیل می گردد. پردازنده کامپیوتری دوربین سپس این مقادیر دیجیتال را پردازش نموده و آن ها را به صورت عکس بر روی کارت حافظه ذخیره می نماید. عکس های ذخیره شده سپس قابل انتقال به کامپیوترهای دیگر و یا چاپ شدن را دارا خواهند بود. بالا رفتن سرعت عکاسی با دوربین های دیجیتالی، انقلابی در صنعت عکاسی ایجاد نموده است.

نحوه کار حسگر دوربین های دیجیتالی:

در این بخش نحوه عملکرد حسگرهای دوربین های دیجیتالی را کمی بیشتر توضیح می دهیم. به شکل زیر دقت نمایید:

در شکل فوق، در مرحله اول شاتر دوربین در هنگام عکاسی باز می شود و اجازه می دهد تا نور به حسگر دوربین برسد.

در مرحله دوم، نور به حسگر می رسد. حسگر دوربین، شبکه ای از پیکسل ها می باشد که هر یک از آن ها مقدار نوری که به او می رسد را اندازه گیری می کند. نور رسیده به هر پیکسل ترکیبی از سه رنگ قرمز، آبی و سبز می باشد.

هر پیکسل دارای فیلترهای سبز، آبی و قرمز می باشند و هر یک از این فیلترها می توانند مانن آن چه در مرحله 3 مشاهده می شود، میزان روشنایی رنگ مربوط به خود را در نوری که به آن ها رسیده اندازه گیری نمایند.

اطلاعات به دست آمده از کلیه پیکسل ها سپس به صورت دیجیتال و در نهایت به صورت عکس درخواهند آمد.اولین دوربین دیجیتال مدل در سال 1976 توسط کداک ساخته شده ولی تا سال 1994 که اپل دوربین دیجیتال QT100 خود را عرضه نمود، به صورت همگانی درنیامد.

منبع

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 1
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 2
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 3

ژانویه 19, 2020/0 دیدگاه /توسط daliri

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 3

دوربین (camera)

اصلاح دیجیتالی عکس در دوربین

عکس دیجیتال عبارت از ارقام صفر ویک است که می توان به طریق الکترونیکی اندازه آنها را کم و زیاد کرد . این بدین معنی است که بلافاصله بعد ازاینکه اطلاعات مربوط به عکس در سنسور نوری ثبت و مشخص شد ، می توان این اطلاعات را ادیت یا تصحیح کرد . اینکه چه کارکردهایی در این رابطه وجود دارند و دست شما چقدر باز است ، بستگی به مدل دوربین دارد و در هر دوربینی فرق می کند . بنابراین جهت اطلاع از امکانات دوربین خود در این زمینه به دفترچه راهنمای آن مراجعه کنید .

اندازه عکس

در اکثر دوربینهای دیجیتال امکان عوض کردن اندازه عکس وجود دارد . این اندازه معمولا” به واحد پیکسل بیان می شود ،1920×2560،1200×1600،960×1280 و یا 480×640 ، هرچه اندازه قطع عکس را کوچک تر انتخاب کنید ، می توانید تعداد عکسهای بیشتری را روی کارت حافظه ذخیره کنید . یک عکس کوچک باعث می شود که ارسال آن ازطریق e-mail ساده تر و سریع تر صورت گیرد . اما از طرف دیگر این نوع عکس ها ، مناسب چاپ در قطع بزرگ نیستند .

کیفیت عکس

عکس در فرمت غیر فشرده ، فضای زیادی را اشغال خواهد کرد . اگر شما کیفیت پایین تری برای عکس انتخاب کنید می توانید اندازه فایل خود را با کمک برنامه های فشرده سازی کوچک کنید . البته در حالت فشرده کردن فایل مقداری از اطلاعات عکس حذف می شوند . کیفیتهای عادی عکس عبارتند از استاندارد ، نرمال ، خوب و RAW به معنی خام . حالت RAW که بهترین کیفیت عکس را ارائه می کند ، فرمت غیر فشرده عکس است که مخصوص دوربینی که با آن کار می کنید ، است .

وضوح عکس

دوربین می تواند وضوح عکس را جهت نشان دادن جزئیات بیشتر افزایش دهد . این مسئله را با فوکوس کردن مخلوط نکنید ، اینها دو مقوله جدا از هم هستند . اگر خطوط مرزی ( لبه های) سوژه سخت وغیر ظریف باشند ، جزئیاتی کمتر در عکس دیده می شوند . در حالت عادی ، قبل از اینکه عکس در کارت حافظه ضبط شود ، مقداری لبه های آن واضح تر می شوند .

تعادل نور سفید

چشم انسان به طور اتوماتیک به انواع نورهای موجود خود را تطبیق می دهد . یک صفحه کاغذ سفید را چشم ما چه در زیر نور آفتاب و چه در زیر نور لامپ های خانه سفید می بیند .برای دوربینهای ویدئو و یا دوربینهای عکاسی دیجیتال ، باید معادل نور سفید را روی آنها تنظیم کرد . این بدین معنی است که روش دوربین برای ثبت رنگهای مختلف باید طوری تنظیم شود که رنگ سفید یا خاکستری سوژه هم به طور خنثی درروی عکس به رنگ سفید یا خاکستری ظاهر شوند .

حالت رنگ

بعضی از دوربینها دارای قابلیت عکاسی در حالت رنگ های مختلف مثل سیاه و سفید ، غلظت رنگ بالا و یا پایین و یا تون قهوه ای رنگ معروف به سپیا (Sepia )هستند .

حساسیت به نور

در دوربینهای معمولی که با فیلم کار می کنند و در این کتاب دوربینهای آنالوگ نامیده می شوند ، می توان حساسیت فیلم را مناسب نوع فیلمی که به کار می برید ، انتخاب وتنظیم کرد . هرچه حساسیت فیلم پایین تر باشد ، دانه هایی که روی فیلم هستند ریزتر و جزئیات زیادتری از سوژه در عکس ثبت می شوند . واحد حساسیت فیلم به ISO بیان می شود که ترکیبی از سیستم آمریکایی ASA وسیستم آلمانی DIN است . مثلا” 400/27˚ ISO واحدی برای نمایش فیلم با حساسیت 400 ایزو است .

در یک دوربین عکاسی دیجیتال باید دید که کارخانه سازنده آن چه حساسیتی را برا ی آن مدل در نظر گرفته است. هر اندازه ای که دوربین برای آن تنظیم و ساخته شده باشد، همه عکسها بر مبنای آن حساسیت گرفته خواهند شد. حساسیت برای یک سنسور نوری CCD به صورت ISO بیان می شود. حساسیت سنسور نوری در دوربین های دیجتال کمپکت معمولا” 100 ایزو است. بعضی از دوربینها دارای قابلیت تغییر ایزو یا حساسیت فیلم از طریق تقویت سیگنالهای الکترونیکی هستند. این کارکرد باعث می شود که حتی در زیر نور ضعیف هم بتوان عکاسی کرد ولی عکسی که شما دریافت خواهید کرد، دارای برفک و پارازیت خواهد بود.

کار روی عکسها درون دوربین

دوربین دیجیتال در حقیقت کامپیوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکسها هم از آن استفاده کرد. امکانات موجود در دوربینهای مختلف فرق می کنند در زیر چند نمونه مرسوم آنها آورده می شوند.

ذخیره عکسها در پوشه های مختلف

یک کارت حافظه دوربین می تواند دهها و بلکه صدها عکس را در خود جای دهد. در بسیاری مواقع ، بهتر است که عکسها را در پوشه ها ی مختلف کارت ذخیره کرد. مثلا” فرض کنیم که می خواهید به یک مسافرت دور اروپا بروید و از شهرهای چند کشور مختلف دیدن کنید. از طریق سازمان دادن و درست کردن پوشه های مختلف و جای دادن عکسها درون آنها، راحت تر می توانید به خاطر بیاورید که کدام عکس را در چه محلی انداخته اید. به این طریق، نمایش دادن عکسها هم کار راحت تری خواهد بود و هر زمان که تصمیم به نمایش عکس های شهر مشخصی بگیرید، می توانید بلافاصله و سریع به پوشه شهر مربوطه بروید.

تنظیم نامگذاری عکسها

بعضی از دوربینها از نامگذاری استاندارد استفاده می کنند، یعنی یک فایل عکس را با یک حرف و سه یا چهار شماره نامگذاری می کنند . زمانیکه ارقام تمام شدند، مجددا” دوربین از صفر شروع می کند. بعضی دیگر از مدلها به محض اینکه کارت حافظه جدید را در آن می گذارید، کنتور شماره عکس صفر می شود و شماره ها از نوع شروع می شوند. در اینگونه مدلها زمانیکه عکسهای خود را از دوربین به کامپیوتر منتقل می کنید، خطر این وجود دارد که عکسهای هم نام سابق حذف و عکسهای جدید جایگزین آنها شوند. به این دلیل حتما” کنترل کنید که آیا، دوربین شما می تواند شماره پشت سر هم به عکسها بدهد ، بدون اینکه کنتور آن صفر شود یا نه. یک راه مناسب جهت مقابله با این خطر، این هست که عکسها را در پوشه های خاص خود ذخیره کنید و همه عکسهای قدیمی و جدید در یک پوشه ذخیره نشوند.

حذف کردن عکسها

عکسهای ناجور و نامطلوب را می توانید بلافاصله پس از رویت پاک کنید. هم چنین می توانید در پایان یک روز همراه با عکاسی ، عکسها را یک به یک رویت کنید و آنهایی را که نمی خواهید، پاک کنید. به این طریق می توانید، جا برای عکسهای جدید خود ایجاد کنید.

منبع

دوربین های دیجیتال:

دوربین ۳۶۰ درجه ی ozo محصول نوکیا

دوربین دیجیتال دوربین هایی هستند که برای گرفتن عکس و ذخیره آن بجای فیلم عکاسی از حسگرهای حساس به نور معمولاً از نوع CCD یا CMOS استفاده می‌کند و تصویر گرفته شده توسط سنسور طی چند مرحله به حافظهٔ دوربین برای استفاده فرستاده می‌شود.

تاریخچه:

در سال ۱۹۷۵ اولین دوربین دیجیتال جهان توسط استیون ساسون (Steve Sasson) یکی از مهندسان شرکت ایستمن کداک (Eastman Kodak) ساخته شد. این ابزار ۳٫۶ کیلوگرمی می توانست عکس‌های ۰٫۰۱ مگاپیکسلی خود را بر روی یک نوار کاست ضبط کند و نوردهی هر عکس به ۲۳ ثانیه زمان نیاز داشت.

اولین دوربین دیجیتال دنیا

عملکرد:

گرچه اصول کلی این دوربین‌ها شبیه به دوربین‌های فیلمی هستند، نحوه کار داخل این دوربین‌ها کاملاً متفاوت است. در این دوربین‌ها تصویر توسط یک سنسور CCD یا یک CMOS گرفته می‌شود. CCD بصورت ردیفها و ستونهایی از سنسورهای نقطه‌ای نور هستند که هر چه تعداد این نقاط بیشتر و فشرده تر باشد، تصویر دارای دقت بالاتری است) هر سنسور نور را به ولتاژی متناسب با درخشندگی نور تبدیل کرده و آن را به بخش تبدیل سیگنال‌های آنالوگ به دیجیتال ADC می‌فرستد که در آنجا نوسانات دریافتی از CCD به کدهای مجزای باینری(عددهای مبنای دو بصورت صفر و یک) تبدیل می‌شود. خروجی دیجیتال از ADC به یک پردازنده سیگنال‌های دیجیتال DSP فرستاده می‌شود که کنتراست و جزئیات تصویر در آن تنظیم می‌شود و قبل از فرستادن تصویر به حافظه برای ذخیره تصویر، اطلاعات را به یک فایل فشرده تبدیل می‌کند. هر چه نور درخشنده‌تر باشد، ولتاژ بالاتری تولید شده و در نتیجه پیکسل‌های رایانه‌ای روشن‌تری ایجاد می‌شود. هر چه تعداد این سنسورها که به‌صورت نقطه هستند بیشتر باشد، وضوح تصویر به دست آمده بیشتر است و جزئیات بیشتری از تصویر گرفته می‌شود.

سنسورهای CCD و CMOS

دوربین‌های دیجیتال برای دریافت نور از یک تصویر دیجیتالی، از سنسورهای مشخصی استفاده می‌کنند که معمولاً CCD (افزاره ی بار جفت ‌شده) یا CMOS (نیم رسانای اکسید فلزی مکمل) نامیده می‌شوند. هر دو سنسورهای نام‌برده شده در اغلب دوربین‌های دیجیتال استفاده‌شده و ابزاری مناسب برای گرفتن تصاویر دیجیتالی به حساب می‌آیند. سنسورهای CCD و CMOS به طور معمول به اندازه‌ی یک ناخن انگشت بوده و تماماً از سیلیکون ساخته‌شده‌اند. سطح این سنسورها شامل میلیون‌ها دیود فوق‌العاده کوچک است که هر کدام یک پیکسل از تصاویر گرفته‌شده توسط لنز دوربین را ثبت می‌کنند. به طور کلی دیودهای بیشتر بر روی سطح یک دوربین دیجیتال برابر است باکیفیت بهتر تصاویر گرفته‌شده توسط آن دوربین! جالب است بدانید واژه‌ی مگا پیکسل در مشخصات یک دوربین حاکی از تعداد سنسورهای موجود بر روی سطح CCD یا CMOS است.

تفاوت دیجیتال و آنالوگ چیست؟

در فناوری آنالوگ، امواج و یا سیگنال به شکل اولیه ضبط و یا استفاده میشوند. برای مثال در یک دستگاه ضبط صوت آنالوگ سیگنال دریافت شده مستقیما از میکروفون دریافت و به نوار کاست منتقل میشود. صوت شما که از میکروفن دریافت میشود به صورت طبیعی یا همان آنالوگ است و امواج ضبط شده بر روی نوار کاست نیزبه همین صورت (آنالوگ) خواهد بود. این امواج میتواند از روی نوار خوانده و یا تقویت شوند و برای تولید صدا به بلندگو ها فرستاده شوند. واژه انالوگ از واژه یونانی ΑΝΆΛΟΓΟΣ که معنای “نسبی” می دهد گرفته شده است.

در فناوری دیجیتال امواج نمونه ای از امواج آنالوگ در یک سری از فواصل میشوند. سپس تبدیل به یک سری اعداد(صفر و یک) میشوند که توانایی ذخیره شدن روی دستگاه های دیجیتالی را خواهند داشت.

در یک سی دی میزان این نمونه سازی ۴۴۰۰۰ نمونه (سیگنال) در هر ثانیه است. به عبارت دیگر ۴۴۰۰۰ شماره در هر ثانیه از یک موسیقی توسط دستگاه خوانده میشود. برای شنیدن موسیقی اعداد به صورت امواج ولتاژ(مستقیم یا متناوب) در می آیند که به صوت اصلی بسیار نزدیک است.

واژه دیجیتال از لغت DIGIT (رقم) ویا DIGITUS (واژه پونانی به معنی انگشت) گرفته شده، بخاطر اینکه از انگشتان برای شمارش استفاده میشود.

تصاویر رنگی در دوربین های دیجیتال:

برای ثبت عکس‌های رنگی، بر روی هر سنسور یک فیلتر نصب می‌شود که اجازه عبور رنگ‌های نوری معینی را می‌دهد. در واقع همه دوربین‌های دیجیتال موجود در زمان حاضرتنها می‌توانند یکی از سه رنگ اصلی را در هر سنسور دریافت کنند و در نتیجه این که تقریبا از سه تا رنگ اصلی دوتای آن دور ریخته می‌شود. برای جبران این موضوع دوربین باید دو رنگ اصلی دیگر را تخمین بزند تا بتواند رنگ کاملی در هر پیکسل به دست آورد. معمول ترین روش برای کار استفاده از آرایه فیلتر رنگ است که یکی از آنها به نام «فیلتر بایر» را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید.

فیلتر بایر از ردیف‌های فیلتر سبز-قرمز و سبز-آبی تشکیل شده است. دقت کنید که تعداد سنسورهای سبز در فیلتر بایر دو برابر سنسورهای قرمز و آبی است. دلیل این انتخاب با ساختار چشم و حساسیت بیشتر آن به نور سبز باز می‌گردد. بیشتر بودن تعداد فیلترهای سبز منجر به تولید عکسی با نویز کمتر و جزئیات بیشتر می‌شود.

لازم است بدانید تمام دوربین‌های دیجیتال از فیلتر بایر استفاده نمی‌کنند، اما تا کنون این الگوریتم متداول‌ترین روش بوده است.

منبع

منابع

دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 1
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 2
دوربین دیجیتال چیست؟ قسمت 3

نوامبر 22, 2019/0 دیدگاه /توسط hgadmin